গ্ৰীষ্মকালীন
প্রত্যেক বছৰে যেতিয়া বর্ষাকালৰ অন্ত হয় আৰু শীতকালৰ আৰম্ভ হ’ব ধৰে, কাশ্মীৰি বিক্রীদাৰসকল আহি নগৰত উপস্থিত হয়। সিহঁতে নগৰ চাৰিওফালে ঘূৰি তেওঁলোকৰ হস্তশিল্প শ্ৱল, টকাৰ থলি, কম্বল আৰু গালিচা। বিক্রীদাৰসকলৰ বাবে জীৱনটো কঠিন।
তেওঁলোকৰ পীড়া কাশ্মীৰৰ পৰা নগৰৰ দীঘলীয়া যাত্রাত শেষ নহয়. আচলতে এয়া হৈছে আৰম্ভণি। সিহঁতে সস্তীয়া হোটেলত থাকে আৰু দিনত নগৰৰ ৰাস্তাৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰে। তেওঁলোকে বেকা হৈ পিঠিত বোজা লৈ ফুৰে। সিহঁতৰ জিনিসপত্র চিৎকাৰ কৰি, তেওঁলোকে গ্রাহকৰ সন্ধান কৰে।
মই এইবোৰ কেতিয়াও গম নাপালো হয় যদি মই কাশ্মীৰৰ দম্পতীহালক বৰজনাকৰ ঘৰত লগ নাপালো হয়, আমি বৰজনাৰ বাৰাণ্ডাত বহি থাকোঁতে দুই কাশ্মীৰ বিক্রীদাৰ ভিতৰলৈ আহিছিল, যোন দেখাত দেউতাক আৰু পুতেকৰ দৰে আছিল, ডেকা মানুহজনে পিঠিত মুঠা কঢ়িয়া আছিল, আনহাতে দুর্বল আৰু বুঢ়া মানুহজনে নিজৰ উৎপন্ন দ্রব্যসমূহৰ প্রতি মনোযোগ দি যথেষ্ট ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰিছিল: “কশ্মীৰি শল!“কশ্মীৰি শল!
মই আচৰিত হৈ গৈছিলো যেতিয়া মোৰ বৰজনাই বিক্রীদাৰক ভিতৰলৈ মাতিছিল। মোৰ সিহঁতৰ বাবে বেয়া লাগিছিল। মই নম্রভাৱে লাহেকে ক’লো যেতিয়া মোৰ বৰজনায় কিবা ল’ব দিছিল। তাৰ পাছত তেওঁ বিক্রীদাৰ কেইজনৰ লগত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ আৰু জন্মভূমিক লৈ কথা পাতিব ধৰিছিল।
যেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ বিভিন্ন জীৱনৰ সূক্ষ্ম বিৱৰণ দিলে, তেতিয়া “মোৰ এই আচৰণৰ পক্ষ হোৱাৰ বাবে মন বেয়া আৰু দোষী লাগিছিল। কিন্তু মোৰ বৰজনাই হঠাৎ পত্নীক মাতি পর্য্যটককেইজনক কিবা খাদ্য পৰিৱেশন কৰিব দিলে, তেতিয়াৰ পৰা তেওঁলোক ভোকত থাকিব পাৰে। তাই সোনকালে বাৰাণ্ডাৰলৈ কিছু খাদ্য লৈ আহিল। বিক্রীদাৰ কেইজনে প্রথমে সংকোচ হৈ, কিন্তু পাছত বৰজনাই বেছি জোৰ কৰাত খাদ্য খাবলৈ গৃহীত হ’ল। স্বাস্থ্যকৰ খোৱাৰ পাছত তেওলোক পিছৰ বছৰ আৰু ভাল বস্তু আনিব বুলি কথা দিলে।
তাৰ পাছত মোৰ বৰজনাই মোৰ লগত কথা পাতিছিল।
“মই কশ্মীৰৰ বিক্রীদাৰসকলে ইমান পীড়াৰ সন্মুখীন হ’ব লাগে বুলি গম পোৱা নাছিলো,” তেওঁ ক’লে, যিদৰে মই তেখেতক চাই আছিলো মই বিমূঢ়. “ তেওঁলোকে ৰাতিপুৱাই খাই আৰু দিনটো ভোকত আৰু পিয়াহত নগৰৰ চাৰিওফালে খোজঁ কাঢ়ি ঘূৰি ফোৰে, মই দেখিছিলো তেওঁলোকক যেতিয়া মই সিহঁতক খাবলৈ যাচিছিলো। কিন্তু তেওঁলোকৰ ওচৰত আত্মস্তুষ্টি আছে। তেওঁলোকে কেতিয়াও একো নিবিচাৰে, অন্যথা মই তেওঁলোকৰ উৎপন্ন দ্রব্য জানিব আগ্রহ কৰা ভাওজোৰো. সেইবাবে মই খাদ্য দিয়াৰ অপৰিকল্পিভাৱে দেখাইছিলো।